اگر تیم‌های توسعه چابک متعددی داشته باشیم که بر روی منبعِ کد مشترکی کار می‌کنند، چگونه مخاطرات بالقوۀ مربوط به تداخل و برخوردهای اتفاقی میان آن‌ها را می‌توان کاهش داد؟ چطور مطمئن خواهیم شد که در انتهای هر حلقۀ توسعه، نسخۀ پاک و قابل ترخیصی وجود دارد؟ چگونه نسخه‌های نرم‌افزاری را در چارچوب چابک کنترل می‌کنید؟
این نوشتار به تشریحِ یک نمونه از نحوۀ استفاده از سیستمِ کنترلِ نسخه در یک محیط چابک با تیم‌های چندگانه می‌پردازد. فرض من در ادامه این است که شما با مفاهیمِ پایۀ چارچوبِ اسکرام، ایکس پی و تابلوی وظایف آشنا هستید.
من شخصاً این روش را ابداع نکرده‌ام – روشی که شرح خواهم داد بر پایۀ «مدلِ شاخه‌ی اصلی» یا «الگوی ترانکِ پایدار» بناشده است. برای اطلاعات بیشتر به بخش منابعِ همین سند مراجعه کنید.
دلیلِ نگارش این نوشتار این بود که با تیم‌هایی سروکار داشتم که واقعاً به چنین چیزی نیاز داشتند. به نظر می‌رسد که بیشترِ تیم‌ها درصورتی‌که این مدل را خوب درک کنند، آن را دوست خواهند داشت. این همان مدلی است که ما در شرکتمان از آن استفاده کردیم. این روش به ما برای توسعه و ترخیصِ نرم‌افزارها به شکل چابک، کمک فراوانی کرده است.
با تلاش برای توصیفِ آسان و روانِ این مدل، شاید دیگر مجبور نباشم هر دفعه آن را بر روی تخته، رسم و توضیح دهم 🙂
مخاطبین یادداشت چه کسانی هستند؟
هرکسی که به‌صورت مستقیم در تیم‌های مبتنی بر چارچوب چابک مشغول به کار است (فارغ از نقشی که بر عهده دارد!). انشعاب سازی و ادغام به همه مربوط می‌شود، نه‌فقط مدیر یا مسئول پیکربندی.
مخاطبینِ این یادداشت، کارشناسانِ کنترل نسخه نیستند، قطعاً چنین کارشناسانی مطلب تازه‌ای در ادامه نخواهند یافت. این نوشتار برای مابقی افراد است، افرادی مانند ما که نیازمند آموختنِ روشی ساده و مفید برای تشریک‌مساعی هستیم.
این کتابچۀ الکترونیکی ترجمه‌ای آزاد از مقاله آقای هنریک نیبرگ بوده و رایگان است. هرگونه نسخه‌برداری از مطالب آن به‌صورت کلی یا جزئی مجاز است. این کتاب درواقع هدیه‌ای است به هم‌وطنان عزیز و جامعه نرم‌افزار کشور. ترجمه فارسی در سایت رسمی در بخش ترجمه‌ها وجود دارد.
دیدگاهتان را بنویسید